تأثیر نوع دستورالعمل توجهی و افزایش ضرباهنگ بر ثبات مرحله نسبی حرکات هماهنگ دودستی

هدف تحقیق حاضر بررسی نوع دستورالعمل­های توجهی و افزایش ضرباهنگ حرکت بر ثبات مرحله نسبی حرکات هماهنگی دو­دستی بود. شرکت­کنندگان (14 نفر) با استفاده از دستگاه رسم­کننده الگوی هماهنگی دو­دستی الگوهای هم­ مرحله و غیر­هم­ مرحله را با تمرکز بر علایم روی دستگاه (توجه بیرونی) و یا روی ساعد (توجه درونی) و افزایش ضرباهنگ اجرا کردند. بعد از هر تلاش به آزمودنی­ها kp ارائه می­شد. در الگوی  هم­ مرحله دست­ها در یک زمان خاص در یک مکان قرار دارند،  اما در الگوی غیر­هم­ مرحله دست­ها در دو نقطه مخالف قرار دارند. متغیر­های وابسته با تحلیل واریانس 2 (توجه)× 3 (تکرار) ×4 (ضرباهنگ) و تکرار سنجش متغیرهای دوم و سوم محاسبه شد. نتایج نشان داد تفاوتی بین توجه بیرونی و درونی در تأثیر­گذاری بر ثبات فاز نسبی الگوهای هم­فاز و غیر­هم­فاز وجود ندارد. همچنین افزایش ضرباهنگ حرکت منجر به افزایش ثبات مرحله نسبی در الگوی هم­ مرحله شد، اما تأثیری بر الگوی غیر­هم­ مرحله نداشت. یافته­های این تحقیق فرضیه محدودیت عمل (وولف و پرینز، 2001) را تأیید نکرد  و نشان داد قوانین حاکم بر الگوهای ریتمیک و استفاده از روش آماری درون­گروهی می­تواند نتایج متفاوتی را رقم بزند.